Trzynasty studyjny album zespołu, który można równie dobrze określić mianem; David Coverdale’s Whitesnake, gdyż to właśnie wokalista jest głównym kompozytorem repertuaru grupy i nadaje jej muzyczny charakter.

Każda z trzynastu znajdujących się tu kompozycji, prezentuje cały wachlarz rasowych, ciężkich riffów i zapadających w ucho melodii. „Good To See You Again”, „Shut Up & Kiss Me”, to utwory które dzięki prostym i jednocześnie kunsztownym gitarowym zagrywkom, generują mnóstwo energii. Wspomniane „Shut Up & Kiss Me” - przez gitarowe fajerwerki w stylu Vaia - pasowałby do albumu „Slip Of The Toungue”. Bluesowy i jednocześnie rozbrajający takim rock&rollowym luzem „Get Up” , przywodzi mi na myśl twórczość Van Halen z czasów Davida Lee Rotha, a „Always & Forever” to zapadający w pamięć utwór, z tym wypracowanym przez lata, whitesnake’owym, charakterem (najbliżej tej kompozycji do okresu „Slide It In”). 

Zresztą Coverdale, bardzo często odwołuje się na tej płycie właśnie do przeszłości. W takim „Gonna Be Alright”, gitary brzmią nieco pod Page’a, jest też stylowa bluesowa solówka i wyśmienity riff przewodni. Utwór pełen smaczków, ciekawie zaaranżowany. Z kolei „Sands Of Time” przywołuje ducha Led Zeppelin, kompozycja jest monumentalna niczym „Kashmir”, słyszymy tu także podobne orientalne motywy, a chóralne zaśpiewy, jeszcze bardziej dodają jej rozmachu. Równie wzniosłym utworem jest „Heart Of Stone” – w którym ostre gitary idealnie wręcz współbrzmią z tym niepowtarzalnym, pełnym mocy wokalem. Bridge przed refrenem - „when I walk through midnight…”, udowadnia iż Coverdale to mistrz w budowaniu nastroju. Jeśli miałbym go porównać do jakiegoś wcześniejszego utworu grupy, to byłby to „Take Me Back Again” z „Restless Heart” w połączeniu z hendrixowym „River Song” z solowej płyty Coverdale’a - „Into The Light”... 

„Hey You (You Make Me Rock)” i „Trouble Is Your Middle Name” - te dwa żywiołowe kawałki z chóralnymi i efektownymi refrenami, są wręcz idealnie skrojone do wykonań koncertowych. Pierwszy wyróżnia potężne, wbijające w fotel, uderzenie gitar i lekko przesterowany głos Coverdale’a. Drugi z kolei - bluesowy klimat i lekki ukłon w stronę płyty „Slide It In”. Tytułowy „Flesh & Blood” to taki, (że użyję terminologii kulinarnej) właśnie mięsisty i krwisty kawałek, przyrządzony w gęstym rock &rollowym sosie. Dalej „Well I Never” - lekki, radosny, pełen pozytywnych wibracji utwór, w którym partie gitary robią świetną robotę. 

A ballady? To przecież od lat nieodłączny element każdej płyty zespołu, tu reprezentantem tej kategorii jest „When I Think Of You (Colour Me Blue)”- zaśpiewany rozbrajająco, z niezwykłym ładunkiem emocjonalnym i tą żarliwością w głosie... Jest też akustyczny diamencik w postaci „After All”, relaksującej kompozycji z kojącym głosem lidera, idealnej do słuchania przy winku i świecach z ukochaną osobą u boku. To co warte podkreślenia, DC na tym albumie - momentami śpiewając spokojniej – mocno urozmaica swoje wokalne partie i zarazem eksponuje swoje największe atuty. A przecież czas nie jest sprzymierzeńcem wokalistów i Coverdale nie jest tu wyjątkiem... Natomiast barwa jego głosu nadal jest tym najbardziej elektryzującym elementem muzyki Whitesnake. Bardzo udana płyta!

Michał Czaplicki